LA LA LAND
Σχόλια-κρητική ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΚΑΛΗΣ
     Μια δημιουργία κινηματογραφική  που προτάθηκε για 14 OSCAR, σε σκηνοθεσία  Damien Charelle  και  Ryan Gosling-Emma Stone, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ένας έρωτας που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια φιλόδοξη ηθοποιό και έναν πιανίστα τζαζ, είναι ο κορμός του μιούζικαλ ''LA LA LAND''. Όσο καταξιώνονται πρέπει να πάρουν αποφάσεις που θα κλονίσουν την ευαίσθητη σχέση τους.
Η υποκριτική τους ικανότητα είχε να κάνει με το να μας μεταδώσει ενθουσιασμό και ελπίδα.
    Ο τίτλος έχει να κάνει με το Λος Αντζελες, LA, στα Αγγλικά, ΛΑΛΑ ΛΑΝΔ, ΧΏΡΑ ΤΟΥ ΛΑΛΑ, επειδή είναι μιούζικαλ, πολλή καλή μουσικοχορευτική παράσταση σε νότα- κλίμακα Λα.  
Η σκηνοθεσία παρουσιάζει την ''πόλη των αγγέλων'' ως ''πόλη των αστεριών, λάμπετε εκεί πέρα για μένα'' και ο χαμηλός φωτισμός της φωτογραφίας εντείνει αυτή την αίσθηση, παρουσιάζοντας τα άστρα να  κάνουν αντανάκλαση στο πρόσωπο των πρωταγωνιστών. 
 Αν παρατηρήσουμε όλη την ταινία, είναι βασισμένη στο χρώμα μπλε. Το μπλε μας είναι ένα χρώμα που μας κάνει ονειροπόλους. Για μια στιγμή νόμισα έβλεπα το ''Λευκές νύχτες'', με τον Μπαρίζνικωφ. Ο κινηματογράφος θέλει να μας κάνει να αποδεχόμαστε ένα είδος κοινωνικής συναίνεσης, να μας αρέσει η ζωή όπως είναι.και η ταινία το πετυχαίνει με  έναν καλός μουσικός, ένα συνηθισμένο μουσικό θέμα για εισαγωγή που όμως μας απογειώνουν. 
Το σφύριγμα παραπέμπει σε μια ανέμελη ζωή. Πολύ καλοδεμένα η χορογραφία με το πιάνο και τη σκηνοθεσία. Την ταινία θα ζήλευε και ''ο πυρετός της δόξας''. Είναι χιλιοειπωμένο το ''ταίριαξε η χημεία μας'', αλλά ερωτεύτηκαν και τώρα είναι ένα ζευγάρι που τους ενώνουν οι κοινοί στόχοι. Όταν είσαι επαγγελματίας ''ταιριάζεις και δένεις εύκολα με τον συνεργάτη σου'', τον οποίο πρώτα σέβεσαι και εκτιμάς και μετά τον ερωτεύεσαι.
 Ο σκηνοθέτης αφήνει ελευθερία για αυτοσχεδιασμό. Το μιούζικαλ είναι ανώτερο είδος γιατί ο κόσμος έχει μια εσωτερική ανάγκη κάποιος να του αρπάξει την προσοχή και να την κρατήσει ως το τέλος. Το ''LA LA LAND'' το πετυχαίνει. Το φιλμ δεν καταπιάνεται ως συνήθως με τα καθημερινά προβλήματα, των συνηθισμένων ανθρώπων.
Υπάρχει πολλή γκρίζα διαφήμιση. Αυτοκίνητα, παπούτσια....το ρολόι του οδηγού είναι από την μεριά της κάμερας, στο δεξί χέρι. αλλά ευτυχώς είναι πολλή καλοδουλεμένη ταινία, έχει το κάτι, που κανείς δεν θα μπορεί να μιμηθεί.
O Damien Charelle έχει κάνει και το  Whiplash και το   Milles Teller.
Τι λέει και μια θεατής.  -''Η επιτυχία του ''La La Land'' δίνει ελπίδα σε όλους εμάς που κάνουμε ημίμετρο από Τέχνη με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά βάζουμε ψυχή, σάλιο, προσπερματικά υγρά, τα ρέστα μας, το ήπαρ μας, τον εξευτελισμό μας, τα ορθογραφικά μας, το άσημο ονοματάκι μας και περιμένουμε αυτή η έκθεση να αποφέρει κάποιο σημάδι μέσα σε αυτήν την αιώνια λήθη των ανθρώπινων σημειώσεων, τη σύνδεση με τα εγκεφαλικά κύτταρα που είναι σφαγιασμένα πίσω από τα βαριά οστά των κεφαλιών και τους μύες της καρδιάς να συγχρονιστούν μία στιγμούλα έστω στον ίδιο παλμό, στον ίδιο κτύπο και ίδιο μέτρο.Η ταινία μετριότητα, αλλά σου μαθαίνει πως υπάρχει κενό για έναν κανονικό υβρίδιο ανθρώπου με IQ κάτω του 1.10 και φαντασία λιγότερο από το Λορντ οφ δε ρινκς να κάνει μια χρονιά δική του.'
 .

Comments

Popular posts from this blog

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΚΑΛΗΣ-2017