Ότι και να διαβάσεις, ότι κι αν ακούσεις, ότι και αν σου πουν, ότι και να πεις, όποια θρησκεία, όποιο σύστημα, ακόμη και χιλιάδες ζωές να μιλάς δεν φτάνουν. Η καρδιά είναι αχαρτογράφητη, αμέτρητη, ανεξερεύνητη, συμπαντική, αιώνια. Ακόμη και αν ασχοληθούν όλες οι επιστήμες μαζί της πάλι δεν φτάνει. Μόνο μέσα από την καρδιά μπορείς να ξαναγεννηθείς.
Και εμείς κτίζουμε και κτίζουμε τείχη, χαράζουμε σύνορα, προσπαθούμε διαρκώς να οριοθετούμε τόπους. Τι λένε όμως τα πουλιά, το νερό που τρέχει, τα σύννεφα που διαρκώς κινούνται, τ άστρα; Έρχονται και τα γκρεμίζουν όλα, τα διαπερνούν. Μα πάνω από όλα η μουσική, η μουσική που στάλθηκε απ τον σύμπαν και σαν βελονάκι που κεντά και δεν φαίνεται πια η ατέλεια στο ρούχο, τρυπώνει στην καρδιά, φέρνοντας τους ανθρώπους κοντά, τόσο, που τους ενώνει σε μία μεγάλη αδελφότητα στην οποία χωρούν όλοι.
Θα μας ήταν αρκετό, αν ήταν θεός αλλά όχι καλός άνθρωπος;
Θα μας ήταν αρκετό, αν έκανε θαύματα αλλά δεν είχε αγάπη;
Θα μας ήταν αρκετό, αν μιλούσε για τον Νόμο χωρίς ο ίδιος να τον εφαρμόσει;
Θα μας ήταν αρκετό, αν έγραφε ένα βιβλίο με αρχές χωρίς να ασχοληθεί με τον πόνο των ανθρώπων;
Θα μας ήταν αρκετό, αν άλλαζε τα μυαλά τον ραβίνων χωρίς να διδάξει στον κόσμο;
Όχι τίποτα από αυτά δεν θα ήταν αρκετό, αν δεν ήταν καλός άνθρωπος, αν δεν είχε αγάπη, αν ο ίδιος δεν εφάρμοζε πρώτος τα λόγια του, αν δεν πονούσε με τον πόνο των ανθρώπων, αν δεν ακουμπούσε τις καρδιές των ανθρώπων.
Θα έφταναν αυτά και ας μην ήταν θεός.
Όταν η Ύπαρξη ανοίγει για σένα, όταν ο Θεός στρέφει το βλέμμα του επάνω σου και σε καλεί, είναι η στιγμή της αποκάλυψης, η στιγμή της αλήθειας, η στιγμή της αναγέννησης, η στιγμή της ανάστασης. Ποτέ στην ζωή σου μην χάσεις μία τέτοια ευκαιρία, ποτέ δεν θα ξανασυμβεί για σένα. Κάνε το βήμα με όποιο κόστος, ακόμη και αν χάσεις την ίδια τη ζωή. Πόσο μάλλον όταν αυτό που πρέπει να θυσιάσεις είναι το τίποτα. Εντέλει ποιο επικίνδυνος είναι ο αυτός που διαρκώς αυτοαναιρείται, ο δειλός ή ο ψεύτης; Μην αφήνεις να μαζεύεται τίποτα μέσα σου. Εκείνο που καταπιέζεται δυναμώνει διαρκώς, γιατί δεν χάνει καθόλου ενέργεια, μόνο μαζεύει. Με επίγνωση, δώσε διέξοδο σε κάθε ερέθισμα, ώστε αυτό που θα βγει να έχει μέσα του δράση και φως.
Και εμείς κτίζουμε και κτίζουμε τείχη, χαράζουμε σύνορα, προσπαθούμε διαρκώς να οριοθετούμε τόπους. Τι λένε όμως τα πουλιά, το νερό που τρέχει, τα σύννεφα που διαρκώς κινούνται, τ άστρα; Έρχονται και τα γκρεμίζουν όλα, τα διαπερνούν. Μα πάνω από όλα η μουσική, η μουσική που στάλθηκε απ τον σύμπαν και σαν βελονάκι που κεντά και δεν φαίνεται πια η ατέλεια στο ρούχο, τρυπώνει στην καρδιά, φέρνοντας τους ανθρώπους κοντά, τόσο, που τους ενώνει σε μία μεγάλη αδελφότητα στην οποία χωρούν όλοι.
Θα μας ήταν αρκετό, αν ήταν θεός αλλά όχι καλός άνθρωπος;
Θα μας ήταν αρκετό, αν έκανε θαύματα αλλά δεν είχε αγάπη;
Θα μας ήταν αρκετό, αν μιλούσε για τον Νόμο χωρίς ο ίδιος να τον εφαρμόσει;
Θα μας ήταν αρκετό, αν έγραφε ένα βιβλίο με αρχές χωρίς να ασχοληθεί με τον πόνο των ανθρώπων;
Θα μας ήταν αρκετό, αν άλλαζε τα μυαλά τον ραβίνων χωρίς να διδάξει στον κόσμο;
Όχι τίποτα από αυτά δεν θα ήταν αρκετό, αν δεν ήταν καλός άνθρωπος, αν δεν είχε αγάπη, αν ο ίδιος δεν εφάρμοζε πρώτος τα λόγια του, αν δεν πονούσε με τον πόνο των ανθρώπων, αν δεν ακουμπούσε τις καρδιές των ανθρώπων.
Θα έφταναν αυτά και ας μην ήταν θεός.
Όταν η Ύπαρξη ανοίγει για σένα, όταν ο Θεός στρέφει το βλέμμα του επάνω σου και σε καλεί, είναι η στιγμή της αποκάλυψης, η στιγμή της αλήθειας, η στιγμή της αναγέννησης, η στιγμή της ανάστασης. Ποτέ στην ζωή σου μην χάσεις μία τέτοια ευκαιρία, ποτέ δεν θα ξανασυμβεί για σένα. Κάνε το βήμα με όποιο κόστος, ακόμη και αν χάσεις την ίδια τη ζωή. Πόσο μάλλον όταν αυτό που πρέπει να θυσιάσεις είναι το τίποτα. Εντέλει ποιο επικίνδυνος είναι ο αυτός που διαρκώς αυτοαναιρείται, ο δειλός ή ο ψεύτης; Μην αφήνεις να μαζεύεται τίποτα μέσα σου. Εκείνο που καταπιέζεται δυναμώνει διαρκώς, γιατί δεν χάνει καθόλου ενέργεια, μόνο μαζεύει. Με επίγνωση, δώσε διέξοδο σε κάθε ερέθισμα, ώστε αυτό που θα βγει να έχει μέσα του δράση και φως.
Comments
Post a Comment