Όποιος δεν βίωσε τον ''θάνατο του συγγραφέα'', δεν έχει ζήσει ποτέ....

ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΗΝΕΙΣ

Θα φοβηθείς να κοιτάξεις πισω.

Θα λες δεν είσαι από 'κείνες

Μα ότι κι αν πεις

κι ας το πιστέψεις

μια κρυφή ματιά, κλεφτή,

πάντα θα σου ξεφεύγει.

Σε ότι αφήνεις.

Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό.

Μια κοπέλα, παρακολουθεί μια άλλη, που μπαίνει σε ένα σπίτι.

-Ακόμα σ' αγαπάω, Ντενίς.

Μιλούσε στον παλιό του δεσμό. Αλλά γιατί σκεφτόταν στον παρατατικό χρόνο; Αισθανόταν πως πάντα έπρεπε κάποια παρα πολύ εντυπωσιακή, να αγαπάει. Μα είναι αγάπη αυτό;

-Καμιά δεν αγαπάς, λέει μια φωνή μέσα του.

-Μα πως;

-Είναι η καλιτεχνική σου, ενέργεια. Αρκεί κάπου να εκτονωθεί.

-Που να εκτονωθεί;

-Στο χαρτί, σε ένα πρόσωπο.

-Μα τότε πως λέω ταυτόχρονα σε δυο γυναίκες τις αγαπάω;

-Είναι μέσα στην φύση του ανθρώπου.

-Γιατί δεν βρίσκω κάτι πιο χειροπιαστό;

-Αγάπη και ''χειροπιαστό'';

-Κοροιδευόνται και οι δυο;

-Και οι τρεις σας κοροιδεύεστε. Και εσύ μαζί

Η κοπέλα που έκανε την παρακολούθηση, χτυπά κι αυτή την πόρτα.

-Άνοιξε εσύ, σε παρακαλώ, λέει ο τύπος.

-Ωρίστε, λέει η τύπισα, αφού άνοιξε.

-Τον κύριο που μπήκε λίγο πριν από σας.....

-Από την πείρα μου, διαπίστωσα πως πολλές γυναίκες το είχαν δίπορτο. Ότι προλάβουν, ως ότου συμβεί το μοιραίο.

-''Μοιραίο'';

-Έτσι δεν λέτε; Πως είστε μοιραίες. Μοιραίος άνδρας, κλπ. Αφού με κυνηγάτε στο εξοχικό μου, υποθέτω είστε φυσιολάτρες...

-Φυσιολάτρες; Με άφησες με παιδί!

-Παιδί; Δεν βγαίνουν οι αριθμοί.

-Οι αριθμοί;

-Όταν δεν σου τηλεφωνήσω πολύ καιρό, δεν εμφανίζεσαι στο κινητό, στην μνήμη του, δηλαδή. Χωρίς μνήμη δεν υπάρχει παιδί.

Κάθεται σε μια καρέκλα. Απελπισμένο ύφος.

-Δένουν τα χέρια του πατέρα και σκοτώνουν τα αγόρια του, μπροστά του.

-Τι λες:

-Στη Συρία. Και βιάζουν τα κορίτσια μπροστά του. Θεωρείτε αυτά που μου λέτε, πρόβλημα, μετά από αυτό; Ζήστε. Η ζωή είναι σύντομη

Απαντά η μία ''κόρη'', σαν να μονολογεί.

-Γιατί θέλουν να δίνουν την εντύπωση, πως με παράτησαν; Ο κύριος, δίνει την εντύπωση πως μιλά στο τηλέφωνο.

-Σε καταλαβαίνουν ίσως γι αυτό. Ότι δεν τις θέλεις.

-Αν βρω μια άλλη να γεμίζει τον χρόνο μου. Εσύ καλό μου παιδί, γιατί είσαι γυρισμένη προς την κάμερα;

-Γράφω επισόδειο δικέ μου. Ότι έχει κάμερα, γράφει ιστορία.

-Και η αισθητική μου; Εδώ μια δεν έβγαζε την κάλτσα της, για να της δείξω Κινέζικο μασάζ.

-.........Κι αυτές κάπως με αγαπούν. Όχι όπως λένε τα βιβλία.

-Σιγά τα βιβλία.

-Γιατί άλλα τα γράφω σε υπολογιστή και άλλα σε τετράδιο;

-Ανοίκεις σε μια κατηγορία ατόμων, αυτοιασώμενων.

-Τι ''παιδί μου''! Γυναίκα σου είμαι.

-Είναι διασκεδαστικό. Εντυπωσιακό, ήθελα να πω. Τρεις άνθρωποι, παρακολουθούμε ο ένας τον άλλον! Η μια γυναίκα μου, παρακολουθεί την άλλη και οι δυο, εμένα. Καφέ παρακαλώ, θα μου στρίψει. Κι όλα αυτά στο εξοχικό μου. Κανένα περιουσιακό στοιχείο υπάρχει, κα γυναίκα μου; Ο χρόνος είναι χρήμα -Μου αρέσεις, έχω καλό σκοπό. Και στο μύνημα και ζωντανα.

-Αυτό κάνουν τα μυνήματα. Μηδενίζουν τα ποσά.

-Της το είπες.

-Δέχομαι, είπε.

-Δεν φοβάσαι που τα γράφεις και τα διαβάσει;

-Είμαι χρεωμένος, χρεωκοπημένος, άρα μοιραίος άνδρας.

-Μήπως έκανες και φυλακή;

-Ναι. Ναι μωρό μου, δηλαδή.

-Δεν είναι γοητευτικό; Δεν είναι γόης, δηλαδή;

-Γόης, χωρίς ''δηλαδή''.

-Το μυώνει.

-Επιστρέφω 14-3, είπα. Περίμενα αυτή η φράση να έχει απήχηση, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Μόνο στο αεροδρόμειο, η μπασκίνα που μου κατάσχε το αποσμητικό. ''Πάνω από 100, χιλιοστόγραμμα, βάρους'', είπε.

-Κράτα το για σένα. Άδειο είναι, απάντησα. Ξεκινάω με καλλούς οιονούς, είπα, φωναχτά.

Καλά που άργησε η συνταξειδιώτρια μου, γιατί θα άκουγιε κι άλλα που ξεστόμισα...''ακατάλληλα''. Αυτή την άλλη φορά, έφερε να μου γνωρίσει αυτόν που την μετέφερε, για να του καλύψω εγώ την εξυπηρέτηση, χαρίζοντάς του το νέο μας βιβλίο. Ας έδινα σημασία στο ένστικτο μου. Έκανα συνέχεια σαρδάμ το όνομα της. Μου κολούσε στο στόμα, σημάδι πως δεν θα είχαμε καλή εξέλιξη τη σχέση μας. Το είχε αγγλικοποιήσει

-Αλλάξτε μουσική. Θα αλλάξει και το θέμα συζήτησης. Ένα ποτό. Τι play boy, my god!

-Βλέπεις, με την προσμονή μουσικής, το γύρισες στο αγγλικό.

-Πράγματι....

-Χρειάζεται να μπορείς να πεις κάπου, όσα δεν μπορείς να πεις μπροστά.

-Μέχρι τότε μπορεί να τα ξαναβρούμε και να τα διαβάσει.

-Μα είναι θύμα του πεπρωμένου του. Παίζει τόσες ζωές μαζί.

-Θύμα, έ θύμα, ξεστομίζει η μια η κόρη.

-Δε μπορώ διανοούμενες! Η διάνοια γερνά...χρέη....Ας μη συναναστρέφεται με καλό συγγραφέα.

-Μήπως δεν ήρθε, επειδή δεν κάνεις υπονοούμενα;

-Μη τον βοηθάς να ξεγλυστράει.....

-Οι Έλληνες ειναι παγιδευμένοι. Τους κανανε να ονειρευτούν και μετα τους πήραν τον μισθό και τους κατάσχαν όσα κλέβανε ονειρευόμενοι.

-Μια στιγμή. Σας βάζω σε ένα ''κάδρο''. Χιούμορ θέλετε ή δράμα; Μα δεν ενδιαφέρομαι. Τι να κάνω. Με το ζόρι; Να πάνε να πνιγούνε. Από όσες γυναίκες, είχα συνεργασία, καμιά 20, καμιά δεν τόλμησε να πει, ότι έκανα έστω υπόνοια.

-Εντός....κάδρου.

-Την καλή φήμη, επιδιώκεις.

-Δεν επιδιώκω τίποτα. Αυτό που είσαι φαίνεται.

-Δεν μας ενδιαφέρει πια αν μας αγαπάει, αλλά το αποτέλεσμα.

-Ποιο ειναί αυτό;

-Ένας γάμος. Αυτό κρύβει κοινωνική καταξίωση. Οικονομική αποκατάσταση. Ασφάλεια.

-Όταν βλέπεις κάποιον να είναι μανιώδης με το χρήμα, σημαίνει πως είναι φτωχός. Οι άλλοι είναι χομπίστες.

-Χομπίστας είσαι;

-Μίζερη κοινωνία! Είχε πολλές γυναίκες, σχολιάζουν. Κοίτα το χάλι σου.

-Εμένα οι γυναίκες μου φερόταν καλά, όταν δεν αισθανόμουν απολύτως τίποτα.

-Εγώ είμαι τυπικός. Απέλυσα και την κόρη μου.

-Ορίστε;

-Ερωτικα λόγια, είναι τα ψέματα λέμε, για να κρύψουμε πάμε για το συμφέρον μας. Λυπάμαι δεν μπόρεσα να ικανοποιήσω την φαντασίωση σαπουνόπερας, της κάθε μιας.

-Τι θέλεις πάλι;

-Να σταματήσει η διπροσωπία. Ας πούμε, να κλείσουν τα τηλεοπτικά κανάλια. Αφού την είδηση την διαβάζει, να την βάζει στην σελίδα του, ο δημοσιογραφος -Τι σχέση έχει με εμάς!

-Όλα έχουν. Θα είστε αφτιασίδοτες. Στατιστικά φαίνεται πως ευτυχισμένοι είναι όσοι Έλληνες παντρεύτηκαν ξένες. Εχτές, μα εχτές, μια Ισπανίδα μου έκανε ερωτική εξομολόγηση στο facebook. Οι Ελληνίδες τι παθαίνετε. Μούγκα;

-Ποιος έχει χρόνο για να διαπιστώσει και να βεβαιωθεί αν κάποιος μας αγαπάει.

-Το σύστημα, να κάνουμε πως μας παρακολουθούν οι γονείς της κοπέλας, τάχα και να τα ξέρει όλα η μάνα που υποκρύνεται πως δεν έχει ιδέα, δεν πέτυχε σε εμένα ποτέ.

-Δεν έχουμε χρόνο. Πρέπει να απολύσω την κόρη μου.

-Γιατί;

-Ήταν στην ρεσεψιόν, με εκεινον τον βλάκα και ο πελάτης είχε πέσει στο μπάνιο. Βγήκε γλυστρώντας μέχρι το τηλέφωνο, γιατί ήταν αδύνατον να σηκωθεί και αυτοί δεν απαντούσαν να τον βοηθήσουν.

-Ενώ στου Σαβίδη το ξενοδοχείο; Με εκείνον τον Πάκη, ε; Αμέσως όλα θα γινόταν.

-Εσύ ειρωνεύεσαι που ξαναγύρισες στην παλιά, για να μην αγοράζεις καινούργια δώρα;

-Βλέπω γύρω μου πασαλιμένες κοπέλες, φτωχές σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Με ύφος. Βλέπω αγόρια, ουτε αν τους πάει το μούσι δεν αναρωτιούνται. Και το τατουαζ. Κοπέλες που αν πεις ''πούλησα'' το αμάξι, μπορεί να σε παρατήσουν. Βιοτέχνες που κάνουν τάχα fashion shows, με φραμπαλάδες. Δημιουργείται μια υπεραξία απάτης. Είμαι αυτοεξόριστος. Εγώ αυτά που χάρισα σε μια κοπέλα έχουν δέκα φορές παραπάνω, σε 4 μήνες 

-Δεν την αδικείς που δέχτηκε να σε παντρευτεί, γιατί είσαι χαρισματικός και την ενθουσίαζες.

-Κάτι άλλο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μοντέλα, είναι παράνομοι. Ούτε σωματείο, ούτε στην εφορία είναι γραμμένοι, ούτε απόδειξη, τίποτα.

-Ύφος. Το παν ''να πουλάς μούρη''.

-Ενώ εγώ, όταν την κερνάω πληρώνω απόδειξη. Μόνο για μια μόνιμη, γυναίκα, έχω απαλλαγή. Είναι αδικία.

-Εγώ πληρώνω το capitol control. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες δεν συνειδητοποίησαν οτι είναι οι πιο φτωχοί του κόσμου. Θέλουν ένα θύμα να καλύψει την οικονομική διαφορά.

-Εγώ δεν θα έδινα φράγκο στους Έλληνες. Δεν θα πήγαινα να παρακαλάω δια δανεικά. Θα τους πέθαινα στην πείνα. Αυτό το εφαρμόζω στον εαυτό μου. Δεν θα είμαι στην πείνα εγώ, για να μου τα τρώνε οι πονηρές.

-Διάβασα ένα νομικό βιβλίο. Αυτές που κυκλοφορούν μισόγυμνες, έχουν τάση προς την παρανομία. Από την άποψη, πως είναι αιτία διαζυγίου, αν ήταν παντρεμένες.

-Άρα δεν έχουν και πολλούς ηθικούς φραγμούς 

-Δεν ήταν σε θέση ο άνδρας μου να με ταίζει, θα πουν.

-Το διαζύγιο, όμως θα επέλθει.

-Και σε επιδείξεις μόδας;

-Συνενέσει του συζύγου.

-Τα δώρα σε περίπτωση μη τελέσεως του γάμου, ευθύνη κάποιου, δικάζονται μετα άρθρα περί αδικαιολόγητου πλουτισμού. Ήταν νόμος, δεν ξέρω αν άλλαξε.

-Αυτός που περνά, όταν κάνει έρωτα τον ακούει όλο το ξενοδοχείο.

-Τι με νοιάζει

-Σε ξεναγώ. Όταν βρεθούμε μόνοι και τους ακούς, για να μην αισθανθείς αμηχανία.

-Δε ξέρω αν έχει βάσει να συζητάμε. Είδα στον ύπνο μου, ....πως..πέθανες.....

-Γρουσουζιά!

-Διαίσθηση. Μα είναι δυνατόν να ρωτώ αν είναι ανοιχτά το μαγαζί, χειμωνα, Χριστούγενα και να πατά ''μου αρέσει''; Δεν πάω σε μαγαζιά που θεωρώ ηλίθιο τον επιχειρηματία. Η γυναίκα κάνει το αντίθετο από τους πολιτικούς. Οτι δεν γυρνά να δίνει χειραψίες.

-Δες τι βρήκα. Οι Πυθαγόριοι, πίστευαν πως η ψυχή ζει στον Άδη, 1100 χρόνια. Κατά σύμτωση ο Πάπας, κήρυξε τις Σταυροφορίες το 1100ΜΧ; Είναι δυνατόν να ασχολούμαι με γυναίκες μετά από αυτό;

-Ούτε εμείς ασχολούμαστε.

-Τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή;

-Να υπακούετε σε εμένα. Τέτοιο πνεύμα.

-Η ζωή μου ήταν ένα μηδέν, πριν σε γνωρίσω.

-1-0;

-Ένα μηδενικό ήθελα να πω.

-Να με υπακούτε και χωρίς να χρειάζεται να εξηγώ.

-Έχεις το αλάθητο.

-Πρόσεξε, τι σκέφτηκα. Να ανοίξω ένα μαγαζί. Να παίζω μουσική και όλα...κερασμένα. Οι περισσότεροι δεν θα καταδεχτούν να τους κεράσει ένας ανάπηρος και τα χρήματα μαύρα στην τσέπη.

-Θέλεις 1000 μπύρες τον μήνα, προς 5 ευρο. Θα έρθει η αστυνομία. Κανείς δεν θα σου κόψει τόσα ποτά, χωρίς ΑΦΜ.

-Κοίτα να βγάλεις κανέναν φίλο γιατί περνούν τα χρόνια και θα μένεις μονίμως νύφη. Αυτή η αναβλητικότηται είναι το πρόβλημα των Ελλήνων.

-Αντί να σου φέρονται όπως θα ήθελαν να τους φερθείς, φέρονται σαν να είσαι πιο βλάκας από τους εαυτούς τους.

-Θαυμάζω μερικές με τέτοιο κρύο, προσπαθούν να επιβιώσουνε με ένα μαγιο.

-Εγώ αυτά που λένε στους στοίχους τα τραγούδια δεν τα έχω πει ποτέ, ούτε τα αισθάνθηκα ποτέ.

-Με τον ίδιο τρόπο ακολουθούμε ανώμαλους αρχηγούς.

-Να πω ''μου θυμίζεις την μάνα μου''!

-Βλέπω πως έχουμε λεπτές διαφορές. Να σου δώσω να διαβάσεις καμια χίλια βιβλία και να ξανασυναντηθούμε, μετά. Ξέρεις με τις ξένες γυναίκες που έκανα δεσμό, ταίριαζα με όλες. Οι Ελληνίδες αν και είχαν άδικο, καμιά δεν έκανε προσπάθεια να προσαρμοστεί.

-Έχω δει Σύριους πρόσφυγες και μίλησα μαζί τους. Ιρακινούς, πολιτικούς πρόσφυγες επίσης. Δεν είχαν την διστυχία των Ελλήνων, Ελληνίδων με γκρεμισμένη την ματαιοδοξία. Την τρέλα

Θέλουν έναν σκοπό, να έχει μέσα τους λεζάντα και φιγούρα. Ότι κάποιοι είμαστε.

-Μια που υποσχέθηκε γάμο σε έναν ανάπηρο, γυρίζει με το στέμα που κέρδισε από μια διαφημιστική εταιρία, στο κεφάλι, μέσα στους δρόμους.

-Έξω από το μαγαζί που έκανε την επίδειξη -Η επίδειξη γίνεται, για να πουληθούν προιόντα, όχι να πουλήσουμε εμείς ύφος.

-Δεν πρέπει να φοράμε ρούχα που να μειώνουν αυτά που θέλουμε να δείξουμε και να πούμε, λένε στην δημοσιογραφία για τους παρουσιαστές των τηλεοπτικών ειδήσεων.

-Αυτή μειώνει και τα άλλα μοντέλα που λαμβάνουν μέρος, στην επίδειξη.

-Πολλή επίδειξη για στέμα. Σε μπαράκια.

-Έχει βάλει πίσμα, έ;

-Δεν ξέρω. Και εγώ είπα κάποτε, ''προσπαθώ να την φτάσει η φωνή μου, την πρώτη μου αγάπη''.

-Πρέπει να διαβάσουμε και άλλα σου βιβλία, για να βγάλουμε νόημα;

-Πρέπει να κρύβεις από έναν άνδρα, ότι του έχεις αδυναμία; Το καταλάβαινα πως μου έχει αδυναμία.

-Εδώ συμβαίνει το εξής. Ένοικος ξενοδοχείου, να ζητά καλή μουσική και να του βάζουν την χειρώτερη ''γιατί αυτή μας αρέσει''. Να μη δείχνουν την αδυναμία αλλά να ακούνε τους σαβούρα στοίχους περί αγάπης ''χαμένης''

-Μπα. Εδώ μια μουτζούρα στο πάτωμα έβγαινε σε μια εβδομάδα. Γιατί παιρνούσε η σφουγγαρίστρα μια φορά την μέρα από πάνω της και αν.

-Και περιμέμεις αυτοί να γίνουν άνθρωποι; Και είναι δικό τους το ξενοδοχείο.

-Αυτά είναι φαινόμενα της αστυκοποίησης. Όταν πληθυσμοί στοιβάζονται για να βρουν έναν γαμβρό.

-Και καμιά δουλειά.

-Δουλειά; Συναντώ παλιούς φίλους που βγήκαν στην σ'υνταξη. Μιλούν για την παλιά τους δουλειά, σαν να μη την ήθελαν. Σαν αγγαρία. Σαν αμαρτία.

-Πολύ τραγικά όλα. Είδα ρεπόρτερ με σιαγιοναρες να βλέπει Σύριους με χαρτονομίσματα των 500 ευρό.

-Θέλεις να πεις πως αυτά τα δήθεν ''αχ ο άνδρας μου......έχουμε πρόβλημα......

-Είναι μπαρουφάκης.....

-Πήγα στον ΚΟΥΚΟ. Καφετέρια. Δεν χρειάζεται να λέει ''είμαι θεός''. Το λέει η ζωή. Όλο το μαγαζί είναι γεμάτο σπουργίτια.

-Τους δυνατούς ανθρώπους δεν θα τους δεις να ζητιανεύουν.....ούτε την αγάπη σου...ούτε την προσοχή σου......Οι δυνατοί φεύγουν....Χωρίς δεύτερες κουβέντες....Πρώτα παρατηρούν αν αξίζει να υπάρχεις στην ζωή τους και μετά.......μετά η σου δίνουν τα πάντα η συνεχίζουν 

-Ο χρόνος είναι το νόμισμα της ζωής σου..Είναι το μοναδικό νόμισμα που έχεις και μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις πώς θα το ξοδεύεις..Πρόσεχε μόνο,μην αφήνεις άλλους ανθρώπους, να το ξοδεύουν αυτοί για σένα

-Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αποκαλύπτονται.

-Ωστε χωρίσατε όταν κατάλαβε η κυρία ότι καταλάβαινες πως σε κορόιδευε;

-Έτσι γίνονται οι κοροιδίες. Ο ένας νομίζει ότι ο άλλος χάφτει μύγες.

-Και αποκαλούν ο ένας τον άλλον ''είστε πάρα πολύ έξυπνος''.

-''Μα είναι δυνατόν να κοροιδεύσει εμένα'', λένε.

-Ψέφτες είναι οι αγράμματοι φτωχοί και διστυχισμένοι άνθρωποι, συνήθως -Αυτό δεν είναι διπλωματία.

-Όλοι το ίδιο ψεύτες νομίζω ότι είμαστε. ''Κατά συνθήκη ψεύδη''.

-''Κατά συνθήκη'' δεν είναι να φας λεφτά.

-Τώρα είναι χειρώτερα, νομίζω με το facebook. Σε 10' έχεις μετανιώσει γι αυτό που έγραψες.

-Αν ένας άντρας δεν έχει πιστέψει έστω για μια στιγμή ότι είσαι τσούλα, δεν σε πόθησε ποτέ ειλικρινώς και βαθιά. Η προστυχιά είναι το μόνο που μπορεί να κρατήσει ζωντανό το νεκρό συναίσθημα του έρωτα και το πεθαμένο της αγάπης. Και βεβαια όλα είναι θέμα εντατικών ισορροπιών .......Είπε κάποια δηλαδή....όχι εγώ.....

-.Είμαστε τσουτσέκια μέχρι να μας βρεις κάποιος να μας ταρακουνήσει από τα μπράστα και να μας πας «σε αγαπάω!.». Ίσως, ίσως λεω, ίσως, τότε να έχουμε κάποια ελπίδα

-Ο έρωτας είναι μόνο για τους οξυδερκείς.
'Ολοι οι υπόλοιποι ή θα τον αποδιώχνουν μηδενιστικά κατακεραυνώνοντάς τον σε μια κλωτσοπατηνάδα δίχως αρχή-μεση και τέλος είτε θα λένε πως το βρήκαν σε μία υποκουλτούρα συμβίωσης (που βέβαια και αυτό θελει τα κότσια σου, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς) είτε θα τον αποζητούν διαρκώς (αυτοί οι τελευταίοι είναι πιο επικίνδυνοι, γιατί δεν βλέπουν την δική τους μισή πλευρά και αναλοκλήρωτη μηρυκαστική προσωπικότητα ή γιατί πραγματικά είναι ερωτευμένοι μόνο με τον εαυτό τους καπιταλιστικά, πανομοιότυπα, εσωτερικά, τυφλά 

-Ο έρωτας είναι για όλους τους ανθρώπους εκτός από τους δειλους αλλά ακόμα και 2 δειλοί μπορούν νς ζήσουν κάτι. Γενικά ο έρωτας είναι ζωή. Σε μια κοινωνία που η ζωή δεν έχει αξία ο έρωτας περιθωριοποιειτε και αυτός. Όταν ταρακουνιεται η κοινωνία πχ επανάσταση ή εξεγέρσεις αλλά και άλλες αλλαγές ΟΜΩΣ πολλοί απελευθερωνονται και ελπίζουν και ζουν.ως τότε μερικοί τυχεροί γλυφουν μια ιδέα μονάχα...ωσοτου τους χτυπήσει αλυπητα ο κορεσμός και η κοινωνική λογική.. Έτσι νομίζω

-Δεν με ενδιαφέρει γιατί έχουν εμπορική επιτυχία, στα τραγούδια, οι αποτυχημένοι έρωτες και ούτε θα ακολουθήσω τα χνάρια τους.......απλά είχα αυτό το υπαρξιακό ερώτημα αν ήταν καλό που που έβγαλα φήμη, πως ''εδώ δεν περνά το γκομενηλίκi

-Μπορείς ν'ανακαλύψεις περισσότερα για έναν άνθρωπο μέσα σε μία ώρα παιχνιδιού
απ'ότι μέσα σ'ένα χρόνο συζήτησης!
Πλάτωνας