Όποιος δεν βίωσε τον ''θάνατο του συγγραφέα'', δεν έχει ζήσει ποτέ....

Ο ουρανός μοιάζει με τον θεό, είναι σιωπηλός, ανέπαφος και αιώνιος. Όσα σύννεφα και αν περάσουν, παραμένει ίδιος, σιωπηλός και αιώνιος. Τίποτα δεν μπορεί να διαταράξει την γαλήνη, την αιωνιότητα και τη σιωπή του. Από την άλλη η αλήθεια είναι σαν τον ουρανό. Στο τέλος πάντα επιβεβαιώνεται. Το λόγια, είναι σαν τα δένδρα. Σπέρνονται, βλασταίνουν, αποκτούν φύλλα, άνθη , καρπούς και μετά πεθαίνουν, ο ουρανός όμως παραμένει άφθαρτος και αιώνιος. Η αλήθεια δεν μπορεί να είναι ούτε πρωτότυπη, ούτε καινούργια, είναι αιώνια όπως το σύμπαν. (βλέποντας τα λουλούδια που τα έκαψε η παγόνια, και τον ουρανό που συνεχίζει να είναι γαλάζιος)