EDWIN- ΠΑΡΑΜΥΘΙ- JOHN BAKALIS-2017
Ήταν μια θυελλώδης, πάρα πολύ άγρια νύχτα.
αλλά ζεστή.....στις καρδιές....
το βλέμμα της κυρίας όλο αγωνία να βγει έξω,
μη χάσει κάτι που συνέβαινε εν αγνεία της.
Ο αγέρας χτυπούσε τα κρύσταλλα
μα αυτή αλλού!
Tα τρυπημένα παραπέτα της παράγκας
μάζευαν ξερά σαν ψίχουλα, τριαντάφυλλα....
Βρήκαμε μια λιωμένη παράγκα και την κάναμε καφενέ
για το γούστο μας....
Μας κάλυπτε ο τεκές από τα τσιγάρα....
Έκρυβε....προσπαθούσε...τα δάκρυά μας....
Ένας μας αναζωπύρωνε συνέχεια την φωτιά...
ήθελε οι φλόγες να μαγεύουν τα πρόσωπά μας...
Τα ήθελε ιδρωμένα...
Ήθελε να γίνει ο Ιππότης της αφήγησης....
όλοι θέλαμε να ματώσουμε απ΄το σπαθί του.....
Bέλη θέλανε να ρίξουνε
Πιο πολύ για να φάνε έστω καμιά γροθιά
απλά για να πουν πως ήταν εκεί
στον αχό της μάχης.....
μακρυά από την καθημερινή μιζέρια.....
Εκείνη την νύχτα.....
πάλευαν οι καρδιές τους για τα μάτια μιας γυναίκας
μα αυτή σε ένα παιδάκι το μυαλό της....
Ο Εdwin, ο Ιππότης της
το μωρό της.....
έψαχνε για σύμβολα αγνότητας
Όλοι οι παρεβρισκόμενοι χάιδευαν τις γενειάδες τους
σύμβολα ανδρείας....
Κάποιος έβαλε στοίχημα
να ομορφύνει με ψέματα μια πολύ παλιά φωτογραφία...σε 10 λεπτά....
Την φωνή της μελωδία φιμώσαμε
για να ακουστεί το δικό μας ψέμα
Τελικά γούστο έχει να πεθαίνεις για τα μάτια μιας πριγκίπισσας...
Η Αργυρό......είναι το άρωμα τις Μεσογείου.
Οι μυσταγωγικές σκιερές γωνιές της.
Οι ψίθυροι της.
Η μυρουδιά του ιδρώτα της.
Ψαράδες πλάθουν το τσιαγαρλίκι τους,
ελπίζοντας μια καλύτερη μέρα.
Ο ήλιος έχει πλαγιάσει στην Δυτική πλαγιά
οι θόρυβοι σώπασαν και τα βήματά μου
μου θυμίζουν, είμαι ένας ξένος.
Τα σύννεφα ομορφαίνουν το φως... όταν το κρύβουν....
εποχή για φευγαλέα βλέμματα.
Νουβέλες πλάθουμε στον νου.
Μια μικρή ώρα ανεμελιάς.
Όταν η μαμά του έψαχνε τον μικρό EDWIN,
είχε κρυφτεί σε ένα bar
και η Ηρώ για να μη τον βρει
τον μεταμόρφωσε σε αστέρι.
Τον έκανε βοηθό της.και έγινε κι αυτή μάγισσα.
και η Ηρώ για να μη τον βρει
τον μεταμόρφωσε σε αστέρι.
Τον έκανε βοηθό της.και έγινε κι αυτή μάγισσα.
Comments
Post a Comment