Ένας αγώνας

στο μπλε της θάλασσας σου.....
Τα χτυπήματα της ώρας επιτείνουν την αγωνία...
Ένας τεράστιος βράχος, ένας κριμένος κόσμος...
μια ακίνητη  πνοή....
Βουά, σε ακίνητα κορμιά...
Δηλητηριάζει τον καλό μας εαυτό...
Ο Θεός ήλιος μετακινείται στα σύννεφα...
Τελικά δεν πονέσαμε!
Πνιγήκαμε στο βαθύ αιθέριο γαλάζιο....
με ξεθωριασμένη μνήμη..

Εξομολογούμαστε σε μια σκιά
Ανακαλύπτω πήρα λάθος μονοπάτι.
Καμιά γυναίκα που γνώρισα
δεν φέρθηκε σαν να μη με ξανάβλεπε.....





ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ    κα ΑΡΓΥΡΟ ΤΣΟΥΡΤΗ