Όποιος δεν βίωσε τον ''θάνατο του συγγραφέα'', δεν έχει ζήσει ποτέ....

 Μην αναζητάς αυτό που είναι πεθαμένο, μην ψάχνεις διαρκώς το παρελθόν σου.

Ο Σίβα είτε: ¨Όταν τραγουδάς, βλέπεις, γεύεσαι να έχεις επίγνωση ότι υπάρχεις, και να ανακαλύπτεις αυτό που ζει αιώνια.¨

Αυτό ακριβώς είναι η ζωή, είναι το μόνο αιώνιο, μπορεί να φαίνεται ότι κάθε χειμώνα πεθαίνει αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Γεμίζει με νέα δύναμη. Αλλάζει μορφή, διαρκώς ανανεώνεται, αποκτά κάθε μέρα περισσότερη δύναμη για να συνεχίσει το ταξίδι της. Αυτό ακριβώς μας λέει η επιστήμη, όλα ξεκίνησαν από μονοκύτταρους οργανισμούς, σιγά σιγά άρχισαν να συνεργάζονται, να ενώνονται δημιουργώντας αυτό που συμβαίνει. Τεράστια ποικιλία ζωής, εκατομμύρια διαφορετικοί οργανισμοί, μοναδικές μορφές ζωής. Καθημερινά όλα αλλάζουν, αλλάζει το σώμα, αλλάζουν οι πεποιθήσεις, αλλάζει ο τρόπος σκέψης, αλλάζουν τα συναισθήματα, αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Φτάνει να μην μένεις πίσω κοιτώντας αυτά που δεν θα επιστρέψουν. Και ποιος μπορεί να ακολουθήσει τον χορό της; Αυτός που μπορεί να αλλάξει τη ματιά και να αναζητά το αιώνιο που είναι η ίδια η ζωή με τόσα διαφορετικά πρόσωπα γύρω του.

Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια μας έστελναν κάποιοι φίλοι μηνύματα που μας προέτρεπαν να τα στείλουμε σε άλλους. Συχνά αναφερόταν κάποια ιστορία που συνέβη, κάποιο θαύμα. Στο τέλος παρότρυναν να το στείλεις σε 10 ή 20 άτομα και αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει το θαύμα στη δική σου τη ζωή. Αυτό να κάνεις, να το κάνεις καθημερινά, όχι προς άλλους, μην ενοχλείς τον κόσμο, ο καθένας έχει το δικό του μονοπάτι. Να το κάνεις στον εαυτό σου να του στέλνεις μηνύματα, να του μιλάς, να του υπενθυμίζεις ότι το θαύμα ήδη συμβαίνει: Υπάρχεις, ζεις, αισθάνεσαι, γεύεσαι, απολαμβάνεις, ερωτεύεσαι. Να του το θυμίζεις κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Να παροτρύνεις τον εαυτό σου να ακολουθεί τη ζωή. Έτσι αλλάζουν οι παλιές αντιλήψεις, έτσι αλλάζουν οι παλιές πεποιθήσεις. Αλλάζουν, όταν αναζητάς το νέο, το καινούριο, όταν αφήνεις χώρο μέσα σου να έλθει και να κατοικήσει μαζί σου η ίδια η ζωή.

Αυτό κάνει ο διαλογισμός, σιγά σιγά όπως η άσκηση, όπως η γυμναστική, όπως η εκπαίδευση σε αλλάζουν, σε μεταμορφώνουν, σε κάνουν ένα νέο άνθρωπο. Ακούς να λένε ότι ο διαλογισμός είναι κάτι πολύ σοβαρό, κάτι πολύ βαρύ, που απευθύνεται σε εκείνους που έχουν χάσει το κέφι τους, τη χαρά τους, τη διάθεση να παίξουν, να γιορτάσουν, να γλεντήσουν. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, ο διαλογισμός είναι για αυτόν που αναζητά τη ζωή, γι αυτόν που θέλει να ζήσει, να απολαύσει, να εκπληρώσει αυτά που θέλει να συμβούν στην ζωή του. Ο διαλογισμός θα σου φέρει τη σπουδαία αίσθηση ότι ανήκεις στον κόσμο. Είναι όλος αυτός ο κόσμος που υπάρχει γύρω, που συμβαίνει παντού, και τότε αρχίζεις να βιώνεις ότι δεν είσαι εσύ κάτι διαφορετικό, δεν είσαι απών. Είσαι παρών, είσαι συμμέτοχος, ο δημιουργός, κομμάτι της ίδιας της ζωής. Έχει τη δύναμη να σου διδάξει έναν καινούριο τρόπο, να ξεμάθεις το παλιό και να μάθεις νέα πράγματα. και τότε γίνεσαι το κέντρο του κυκλώνα, αποκτάς περισσότερη ένταση, περισσότερο ενθουσιασμό για την ζωή σου. Και τότε το καινούργιο ανοίγει την αγκαλιά του σε σένα.

Από την πρώτη μέρα που αποφάσισα να γίνω μαχητής, αμφισβήτησα το παλιό σύστημα στο οποίο οι μάνατζερ, οι υποστηρικτές ή οι ιδιοκτήτες έβλεπαν τους μαχητές ως βάναυσους χωρίς μυαλό. Ήξερα ότι οι μαχητές ήταν οι πιο ανθρώπινοι από τους ανθρώπους και από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους που υπάρχουν οπουδήποτε. Αλλά όταν πρωτοπήγα στην πυγμαχία, δεμένος όπως ήταν με τον έλεγχο των γκάνγκστερ και τους εξουσιοδοτημένους ληστές, οι μαχητές δεν υποτίθεται ότι ήταν άνθρωποι ή έξυπνοι. Απλά θηριωδίες που υπάρχουν για να διασκεδάσουν και να ικανοποιήσουν τη δίψα ενός πλήθους για αίμα. Δύο ζώα να σκίζουν το ένα το δέρμα του άλλου, να σπάζουν το ένα τη μύτη του άλλου, να αιμορραγούν και να αιμορραγούν, μετά να φεύγουν από τα μάτια τους ενώ οι διαχειριστές και οι δικηγόροι και οι υποστηρικτές τα ανακοίνωσαν όλα, τα έκριναν όλα και επωφελήθηκαν περισσότερο από όλα».