Όποιος δεν βίωσε τον ''θάνατο του συγγραφέα'', δεν έχει ζήσει ποτέ....

Έχω κάνει πρόβες με όλων των ειδών τα τακούνια κι ακόμα σκοντάφτω πάνω του...........σε εκείνο το μικρό ασήμαντο ανθρωπάκι με τη σκοτεινιά κλεισμένη στα μάτια,που με πιάνει πάντα αδιάβαστo.
Δημιουργώ προσδοκίες,βρίσκω 1000 δικαιολογίες για να σπάσω τις αμφιβολίες μου απέναντί του.Στην Επιθυμία γινόμαστε σύντροφοι και μόλις ονειρευτώ πως υπάρχει ακόμα συνείδηση μέσα μας, μου δίνει μια σπρωξιά και με γυρίζει πάλι στην αρχή.